Was mijn thesis nutteloos? Verdween mijn thesis enkel in kasten en archieven? Bracht mijn thesis me niets meer bij dan academische vaardigheden? Drie maal negatief. Hoe kan dat?
Wel, dit heb ik te danken aan een samenwerking met de Wetenschapswinkel en OPENDOEK vzw. Al in onze derde bachelor Agogische Wetenschappen kregen we de opdracht een onderzoeksvoorstel te schrijven. Hoewel ik ‘gebeten’ was door cultuur en kwantitatief onderzoek, wist ik verder niet waar ik naartoe wilde qua onderwerp. Ik was er echter rotsvast van overtuigd: mijn thesis mocht niet enkel in de bib belanden.
Gelukkig dacht onze begeleidende professor er ook zo over en gaf ze naast de lijst aan onderwerpen aangeboden door de vakgroep ook de mogelijkheid aan de Wetenschapswinkel om hun aanbod voor te stellen. Mijn interesse in cultuur en kwantitatief onderzoek en de vraag van OPENDOEK vzw voor een publieksbevraging van het amateurtheater was een ‘match made in heaven’. Het aanscherpen van mijn academische vaardigheden passeerde zeker de revue: vragenlijst opstellen, ingeven in SPSS, analyses uitvoeren en dit geheel in academische taal neerpennen in de strikte format van de thesis. Maar dit onderzoeksproject bracht me zoveel meer bij, zoals het maken van compromissen in professionele context, het coördineren van vrijwilligers, planmatig te werk gaan en het rapporteren naar een niet academisch publiek.
“Een thesis dwingt ons om ter plaatse te blijven trappelen. Schaf hem af.” – Studente Journalistiek Stéphanie Verzelen stelt in een opiniestuk in DeMorgen om geen masterproeven meer te organiseren: ze zijn “meesterlijk irrelevant” en “niemand die erop zit te wachten” klonk het. Haar betoog maakte veel los bij professoren, andere studenten en bij wetenschapswinkelstudenten zoals Sofie Van Regenmortel.
Al bij de start moest ik overleggen met OPENDOEK vzw om de onderzoeksvraag verder af te bakenen. Een thesisstudent is wel geboeid en gebeten om veel werk te verrichten, maar het moet ook realistisch blijven en het onderzoek moet aan academische standaarden voldoen. Compromissen werden gemaakt, een boeiend onderzoeksvoorstel werd opgesteld. Bij de start van het uitvoeren van het onderzoek zat ik wekelijks een à twee dagen op het bureau van OPENDOEK vzw. Hierdoor kreeg ik inkijk in het reilen en zeilen van een culturele instelling die me tot dan vrij onbekend was. Geen ivoren onderzoekstoren voor mij dus. Aangezien het onderzoeksproject toch wel ambitieus was, twaalf voorstelling bezoeken van gemiddeld 200 toeschouwers en zoveel mogelijk van deze toeschouwers een vragenlijst geven, rekruteerden we vrijwilligers om me te assisteren. Het was mijn taak om deze vrijwilligers te coördineren. Hoewel ik al enige ervaring had in het jeugdwerk, is het coördineren van vrijwilligers die je niet kent en ouder zijn dan jezelf toch een andere ervaring. Hop, weer wat bijgeleerd.Op het einde van de onderzoeksrit en na het indienen van mijn masterproef, restte mij enkel nog een presentatie van de resultaten ter bedanking naar OPENDOEK vzw. Uiteraard kon ik daar mijn thesis niet gewoon aframmelen, het vertalen van mijn thesis naar toegankelijke, begrijpelijke en relevante taal was dan ook een uitdaging, maar bracht me weer veel bij.
Naast het bijleren, het ontwikkelen van vaardigheden en het doen van onderzoek, had ik ook gewoon veel plezier. Voorstellingen bezoeken op plaatsen in Vlaanderen waar ik nog nooit was geweest, samenwerken met enthousiaste en praatgrage vrijwilligers, mensen uit het amateurtheater die geïnteresseerd zijn in wat je doet en benieuwd zijn naar de resultaten, leuke babbels en drankjes na een voorstelling en de trots bij het bereiken van meer dan 1000 respondenten. Zonder OPENDOEK vzw en zonder de Wetenschapswinkel was mijn thesis maar droge koek geweest. Dus bedankt! Aan de studenten die dreigen die droge koek te moeten slikken: trek je stoute schoenen aan, toon wat engagement en help een organisatie in het uitvoeren van onderzoek dat op hun verlanglijstje staat.
